Ой який то наш кумонько справедливий.
Вималював образочок, але живий.
А Боже мій, што робиц мам,
Де же я тот образочок положиц мам?

До кута го не положу — попечеся,
За образ го не положу — задусится.
А Боже мій, што робиц мам,
Де же я тот образочок положиц мам?

Положу го на постілку, кричит — мамо!
Вложу го до колиски — гуцяй, мамо!
А Боже мій, аж тепер знам,
Же то я тот образочок колисац мам!