Як я ишов од свой милой, світив місяць високо,
Мила на мя заволала, мила на мя заволала,
Чим одишов далеко.

Недалеко, недалеко, лем три милі, заволав,
Верни, милий, квітку білу, верни, милий, квітку білу,
Переночуй до рана.

А він ї так одповідат, же ма коня напувац.
А она же свої очи, а она же свої очи
Слезоньками заляла.

А взяла го она, взяла до комори, до свойой,
Наляла му пугар вина, наляла му пугар вина
До рученьки, до його.

Як я ишов од свой милой,
Світив місяць високо,
Як я ишов од свой милой,
Світив місяць високо,
Мила на мя заволала (Двічі)
Чим одишов далеко.

«Недалеко, недалеко,
Лем три милі» — заволав.
«Недалеко, недалеко,
Лем три милі» — заволав.
«Верни, милий, квітку білу, (Двічі)
Переночуй до рана».

А він їй так одповідат,
Же ма коня напавац,
А він їй так одповідат,
Же ма коня напавац,
А она си свої очи (Двічі)
Слезоньками заляла.

А взяла го она, взяла
До комори, до свойой,
А взяла го она, взяла
До комори, до свойой,
Наляла му погар вина (Двічі)
До рученьки, до його.

Я то винко, я то винко,
Я то винко не хцу пиц,
Я то винко, я то винко,
Я то винко не хцу пиц,
Лем ти, моя наймиленьша, (Двічі)
Лем ти моя мусиш биц.