Як я ишов поза гумен, ищи не бив ден. (Двічі)
Стрітив я там свою милу, (Двічі)
Што полола лен.

Гей-же, гей-же, милий Боже, малас моя биц! (Двічі)
Што ти по мі, мій миленький, (Двічі)
Кед не знам робиц?

А ци тота не робота, што ти полеш лен! (Двічі)
Ледво ж мене мамусенька (Двічі)
Вивела на лен.

А стоїт там березина пред наши врати. (Двічі)
Навчу я тя, моя мила, (Двічі)
Всякой роботи.

Ищи не маш, мій миленький, не маш до мя нич, (Двічі)
А юж ся мя обіцяєш (Двічі)
Березином биц?

Не хочу тя, моя мила, брудни ноги маш. (Двічі)
А я тебе, милий, не хцу, (Двічі)
Бо ти в карти граш!

А піду я до Дунаю, умию ноги. (Двічі)
А ти програв два тисячи, (Двічі)
Будеш убогий.

А у мене два тисячи били — не били. (Двічі)
Ти голови не чесала (Двічі)
Штири неділи.

Не дозерай, мій миленький, мойой голови, (Двічі)
Лем запрігай штири воли, (Двічі)
Идий до вдови!

Не хочу я жадной вдови, ні невістиці, (Двічі)
Бом полюбив тебе, дівча, (Двічі)
В тоти мясниці.

А у Львові, в тім Лембергу мальований двір, (Двічі)
А в тім дворі — камениця, (Двічі)
Осідланий кінь.

Під тим коньом біла ножка, срібна підкова. (Двічі)
Котра дівка мя полюбит, (Двічі)
Та буде моя!