Як я сой заспівам красні, премилені,
Аж мі ся розвиют під бучком корені. (Двічі)

Як я сой заспівам попід яворики,
Почує мя милий аж до Америки. (Двічі)

Як він мя почує, то він сой так рече:
— Яке ж то дівчатко по горах щебече? (Двічі)

Дівчатко щебече, на милого кричит:
— Вернийся, миленький, верний з Америки! (Двічі)

— Несмут ся, дівчино, бо я ся не смучу,
Коли світ обийду, до тебе прилечу. (Двічі)

Навчий, дівча, навчий коня воду бродиц,
Буду до тя, буду каждий вечер ходиц. (Двічі)

— Я би-м научила коня воду бродиц,
Але ти не схочеш штовечер проходиц. (Двічі)

Як я сой заспівам красні, премилені,
Гей, аж ми ся розийдут, гей, під бучком корені. (Двічі)
Гей, як бим, як бим голос мала,
Гей, то бим, то бим си співала.
Гей, гей, аж би ми ся тота, гей, гора, гора розлягала. (Двічі)

Боже мій миленький, який я маленький,
Гей, кеби дощик пішов, то може бим підійшов. (Двічі)
Гей, як я сой, як я сой заспівам,
Здалека, здалека мя чути,
Гей, гей, под же, мій миленький, гей, волки, волки навернути. (Двічі)

Як я сой заспівам красні, премилені,
Аж мі ся розвиют під бучком корені. (Двічі)

Як я сой заспівам попід яворини,
Почує мя милий аж до Америки. (Двічі)

Як він мя почує, то так собі рече:
— Яке то дівчатко по горах щебече. (Двічі)

Дівчатко щебече, на милого кличе,
Вернийся миленький, верний з Америки. (Двічі)

Не смут ся, дівчатко, бо я ся не смучу.
Коли світ обійду, до тебе прилечу. (Двічі)

Навчий, дівча, навчий коня воду бродиц.
Буду до тя, буду каждий вечер ходиц. (Двічі)

Я бим научила коня воду бродиц,
Але ти не схочеш штовечер приходиц. (Двічі)