Плине качур по Дунаю, (Двічі)
Дай ми, Боже, що гадаю. (Двічі)

Я гадаю вандрувати, (Двічі)
Жаль ми роду покидати. (Двічі)

Не так роду, як мамочки, (Двічі)
Породила два синочки. (Двічі)

Та й одна нас мати мала, (Двічі)
Не однако щастя дала. (Двічі)

Та тобі дала панувати, (Двічі)
Мені дала бідувати. (Двічі)

Та бідуй, бідний, як бідуєш, (Двічі)
Годуй діти, як годуєш. (Двічі)

Як каменем в воді гнити, (Двічі)
Так бідному в світі жити. (Двічі)

Камінь здойму та й спочину, (Двічі)
Й а в чужині марно згину. (Двічі)

Ой чужино, ой чужино, (Двічі)
Чого в тобі так студено? (Двічі)

Ані вітрів, ні морозів, (Двічі)
Всюди моїх повно сльозів. (Двічі)

Плине качур по Дунаю, (Двічі)
Дай мі, Боже, што думаю. (Двічі)

Я думаю мандрувати, (Двічі)
Жаль мі роду покидати. (Двічі)

Не так роду, як мамоньки, (Двічі)
Виховала нас, дітоньки. (Двічі)

Трьох нас синів мамця мала. (Двічі)
Не єдну нам долю дава. (Двічі)

Мені дава мандрувати, (Двічі)
А другому-ґаздувати, (Двічі)

Мені дава мандрувати, (Двічі)
А третьому-воювати. (Двічі)

А в чужині тяжко жити, (Двічі)
Як той камінь покотити. (Двічі)

Кочу камінь, тай не можу, (Двічі)
Хочу жити, тай не можу. (Двічі)

Ой піду я на ставочок, (Двічі)
Там плаває сім качочок. (Двічі)

Єдна, друга підпливає, (Двічі)
Кажда свою пару має. (Двічі)

Лем я бідний без пароньки, (Двічі)
Без батенька, без матоньки. (Двічі)

А в чужині тяжко жити, (Двічі)
Як той камінь покотити... (Двічі)