Я до леса, я до леса, я до леса не піду,
Древко рубац, древко рубац, гей, древко рубац не буду.

Древко би мя, древко би мя, древко би мя забило,
Што би моє шварне дівча, гей, штоби оно робило.

Гори наши, гори наши, гори наши Карпати,
Нихто не знат, нихто не знат гей, кильо ви в нас вартате.

Гори наши, гори наши, гори наши Карпати,
Не міняв бим, не міняв би, гей, вас за жадни дукати.

Не даме вас, не даме вас, гори наши Бескиди,
Бо вас дати не казали, гей, наши діди-прадіди.

Гори наши, тепер знаю, кильо ви в нас вартате,
Нема в світі краще краю, як наши рідни Карпати!

Я до леса, я до леса, я до леса не піду,
Древко рубать, древко рубать ей, древко рубать не буду!

Древко би мя, древко би мя, древко би мя забило.
Што ж би моє, што би моє ей, шварне дівча робило?

А у лесу гайтов стреже, сокиречку би мі взяв,
Сокиречку за сто злотих, ей, топориско за таляр.

Текст у зб. «Лемківські співанки» 1935 р.,
упорядн. Антон Цисляк із Канади.

Я до леса (3) не піду,
Древка рубаць (3) не буду.
Древко би мя (3) забило,
А што же би (Двічі) шварне дівча робило?